νερό και τσάι δυο ορυκτά των λουλουδιών, πόδια που προβλέπουν ακαδημαϊκά περάσματα βουνών χρεωμένων στο μόριο ενός ασθενούς κόσμου που θριάμβευε σε βάρος της ασχήμιας των κρίνων κι έτσι όλοι πετύχαιναν κάπως κι ησύχαζαν, ποιος είχε όρεξη για νέες περιπέτειες, συνδυασμοί είχαν και αντιστοιχίσεις τόσο ανησυχαστικά κουράσει τις ερεβώδεις σάρκες ακόμα και χείλη μ' αναλαμπές αναφορών, να καταλαγιάζουν στο βυθό να μένουν ακίνητα, διαυγή με λαμπρό γκρί, ανάμεσα μας τόσοι περασμένοι θάνατοι, περασμένοι σχεδόν αφομοιωμένοι ίλιγγοι με όνομα, έμεναν ακίνητα, το φόντο έλαμπε έγινε ο πρωταγωνιστής, πάντα δεν ήταν; τίμια λοιπόν χρόνος και χώρος στο φόντο να εκφραστεί να διαλεχτεί να ζήσει